Bur Cumartesi Gecesi

Sevmiyorum artık dışarıya çıkmaları. Yoksa zevklerim mi değişiyor. Evdeyim Sertap dinlemek geldi içimden, ders de çalışmaya zorluyorum kendimi ama bakınıyorum sadece. Koparılan Çiçekler çalınca canlandı hemen anılar hafızamda, yol aldığımız o sahil şeridi geldi aklıma, elini tutup ta kendimden geçtiğim anlar. Taşucu sahilleri ve Akçakıl, ne kadar da şirindi ahşaptan yapılma ilk odamız. Akşamın br saatinde karpuz diye tutturup, komşuların karpuzunu aşırmalarımız. Daha uzun zamanları beraber geçireceğimiz zamanları bekliyorum.

Yüreğim açık sana,

Daha ilk andan itibaren,

Gel gir içine diye,

Düşünmeden, kırarmısını incitirmisin acaba diye,

Sevgi budur gülüm,

Adamak kendini bu,

Kendinden çok değer vermek,

Daha ilk andan hemde,

Ne bilecektin o beyazlıkları içimdeki,

Ben yanmasam senin için

Daha ilk andan hemde...

Brüksel Kapıları Aralanıyor...

Karışık duygular içindeyim, hayatımın en önemli kararlarından birini alıyorum. Hatta aldım bile. Günlerdir sancısını çekip nasıl konuşacağım, neler söyleyeceğim derken, sonunda bugün patronla konuştum. Ayrılmak istediğimi anlattım, Sibel'imi anlattım, kurmak istediğim ideal hayatın gerçekleşmesi için içimden geçenleri anlattım. Beklemiyordum bu kadar olgunluğu açıkcası, adam dinledi ve "benden ne istiyorsun" dedi. Bu muymuş o kadar içimde büyütüp sancılandığım şey. Ne kadar da kolaymış. Ama insanın kendisini ifade edebilmesi, içinden geçenleri olduğu gibi, gizlemeden, açıkca anlatabilmesi çok önemliymiş. Öğrendim bende sanırım. Teşekkür ederim. Kurmak istediğim o hayata duyduğunuz saygı için.

Şimdi günlerce ev arama faslı başladı. Onlarca web sitesinden... Biri benim yerime yapsa bunu olmazmı?